«شیاع»، «تسامع»، «شهرت»
۱) قانون ذاتاً متکفل تنظیم مناسبات اجتماعی افراد و اشخاص است. آنگاه که برایند اجرای یک قانون، جامعه و افکار عمومی را ملتهب کرده، نفرت عمومی ایجاد و احساسات مردم را جریحه‌دار کند، لابد اگر بر اصل آن قانون، خرده ای نباشد حداقل تفسیر و تأویل آن با خبط و خطا مواجه است. ۲) فقیهان اظهار و اخبار مبتنی بر شیاع و شهرت عمومی را ذیل عنوان شهادت از ادله اثبات مرافعات تعرفه می‌کنند.آن زمان که شناخت عمومی راجع به فردی این حجم از تنفر، غم، اندوه و افسوس را ایجاد می کند،بر پایه کدام تفسیر عقلایی از متن قانون می توان به صدور مجوز وکالت دادگستری که متصدی دفاع از حقوق همین مردم است، قیام کرد. محتوای سوگند وکالت، ماهیت این حرفه، فلسفه وکالت، متون قانونی، استقلال نهاد صادرکننده و … صدور پروانه مذکور را تقبیح و این اقدام را فاقد وجاهت حقوقی می‌دانند.
🔸روابط عمومی کانون وکلای دادگستری استان کرمان
@kerman_bar_association